جایگاه انسان‌سازی و تربیت انسان‌ها در خانواده است. اسلام تاکید زیادی دارد که سال‌ها قبل از ازدواج به این موضوع رسیدگی شود چرا که افراد باید توانایی کسب تربیت فرزندان را پیدا کنند.
وی ادامه داد: تربیت دینی تربیتی است که زمینه الهی شدن انسان را به فعلیت برساند. اسلام هم روی تربیت و هم روی تزکیه تاکید زیادی دارد. تربیت دینی یک تلفیق هنرمندانه از ایمان، عمل، دانش و خلاقیت است.
این کارشناس مسائل تربیتی و مذهبی خاطر نشان کرد: ابتدایی‌ترین مساله در تربیت فرزندان هم‌کفو بودن زن و شوهر است و این هم‌کفو بودن قبل از ازدواج به وجود می‌آید. خانواده‌ها اگر می‌خواهند فرزندان خود را خوب تربیت کنند باید به حقوق همدیگر احترام بگذارند.
محمدزاده خاطرنشان کرد: نکته مهمی که در تربیت فرزندان مهم است این است که مادران در دوران بارداری، شیردهی و انعقاد نطفه باید نکات دینی و اسلامی را رعایت کنند که هر کدام از این‌ها در اسلام مورد تاکید زیادی قرار گرفته است. در این راستا مادر شیخ مرتضی انصاری می‌گوید من در تمام مدت با وضو به فرزندم شیر می‌دادم و این کار در تربیت او تاثیر بسزایی داشته است.

مرد فقیرى بود که همسرش کره مى ساخت و او آنرا به یکى از بقالى های شهر مى فروخت ، آن زن کره ها را به صورت دایره های یک کیلویى مى ساخت. مرد آنرا به یکى از بقالى های شهر مى فروخت و در مقابل مایحتاج خانه را مى خرید.

روزى مرد بقال به اندازه کره ها شک کرد و تصمیم گرفت آنها را وزن کند. هنگامى که آنها را وزن کرد، اندازه هر کره ۹۰۰ گرم بود. او از مرد فقیر عصبانى شد و روز بعد به مرد فقیر گفت: دیگر از تو کره نمى خرم، تو کره را به عنوان یک کیلو به من مى فروختى در حالى که وزن آن ۹۰۰ گرم است. مرد فقیر ناراحت شد و سرش را پایین انداخت و گفت: ما ترازویی نداریم و یک کیلو شکر از شما خریدیم و آن یک کیلو شکر را به عنوان وزنه قرار مى دادیم.

یقین داشته باش که: به اندازه خودت برای تو اندازه مى گیریم.

گفتم: خدایا سؤالی دارم

گفت: بپرس

پرسیدم: چرا وقتی شادم همه با من میخندند ولی

وقتی راحتم کسی با من نمیگرید؟!

جواب داد:

“شادی را برای جمع کردن دوست آفریده ام”

ولی

“غم را برای انتخاب بهترین دوست”

آن هایی که ناله می کنند، رد می شوند؛

آن هایی که صبر می کنند، قبول می شوند؛

آن هایی که شکر می کنند، شاگرد ممتاز می شوند.

پيامبر صلى‏الله ‏عليه‏ و‏آله : :

لا تَقومُ السّاعَةُ حَتّى يَلِيَ رَجُلٌ مِن أهلِ بَيتي يُواطِئُ اسمُهُ اسمي.

قيامت برپا نشود تا آن كه مردى از اهل بيتم كه همنام من است، حكومت يابد.

کشف الغمه : ج3، ص 261 / اهل بيت در قرآن و حديث: ج 2 ، ص 754