بر پایه ی تعالیم اسلامی هر جور و ستمی موجب عذاب الهی می شود. در واقعه ی کربلا اگر چه ظلم و جوری بس عظیم واقع شد که حتی قلم از شرح و بازگو کردن آن شرمناک است اما بالاتر از آن، به شهادت رساندن امام خوبیها و یاران باوفایش اهانتی به تمام بشریت بود که فرجامی ناگوارتر از ناگواری در پی خواهد داشت (انا من المجرمین منتقمون)1  با وجود این تاریخ برای انسان ها چه خوب و چه بد  خاطراتی را نقل کرده است که حقیقت حق و باطل بودن باطل را هویدا می کند و از آن جمله فرجام قاتلان امام حسین(ع) و یارانش می باشد آنها را به نقل از کتاب«لهوف» با اندکی تلخیص بیان می کنم.

1-عمر بن سعدبن وقاص:فرمنده لشکر کوفه وشام بود = با ضربات شمشیردر مقابل خانه اش سر از بدنش جدا کردند.

2-حفص بن عمر بن سعد:او پدرش را در واقعه کربلا برای به شهادت رساندن امام حسین(ع) و یارانش یاری رساند=به دستور مختار سر او را از بدن جدا کردند.

3-شمر بن ذی الجوشن: او فرمانده پیاده نظام لشکر کوفه بود=در درگیری با لشکریان مختار کشته شد و سپس سرش را از بدن جدا کردند.

4-سنان بن انس:او کسی بود که سر امام حسین(ع) را از بدن جدا کرد=به دستور مختار ابتدا انگشتان دست و پایش را بریدند و سپس در حالی که هنوز جان داشت در دیگ روغن جوشان زیتون انداختند.

5-خولی بن یزید اصحبی:او سر بریده امام حسین(ع) را به کوفه برد و در روز عاشورا عثمان بن علی و جعفر بن علی را به شهادت رسانید= به دستور مختار او را کشته و بدنش را به آتش کشیدند.

6-بجدل بن سلیم کلبی: او کسی بود که انگشت امام حسین(ع) را برید= مختار دستور داد انگشتان دست و پایش را ببرند و او را رها کردند تا به هلاکت برسد.

7-حرمله بن کاهل اسدی: او تک تیرانداز کربلا بود که علی اصغر و عبدالله فرزند امام حسن(ع) را به شهادت رسانده بود = دست و پای او را قطع نموده وسپس جسمش را آتش زدند.

8-حکیم بن طفیل سندی: جرم او به شهادت رساندن حضرت ابوالفضل(ع) و فارت لباس آن بزرگوار و تیراندازی به سوی امام حسین(ع) بود= او را تیرباران کردند و به روایتی دست و پای او را به زمین میخ کردند و با نه نفر دیگر اسب بر بدنش تاختند تا به هلاکت رسید.

9-یزید بن رقاد جهنی: او نیز تک تیرانداز کربلا بود و فرزند مسلم بن عقیل را شهادت رسانید و در به شهادت رساندن حضرت ابوالفضل العباس(ع) شرکت داشت= سنگسار و سپس تیرباران شد.

10-مالک بن هشیم بدائی: او کسی بود که کلاه خود امام حسین(ع) را به غارت برد= دست و پایش را قطع کردند و به حال خود رها کردند تا به هلاکت رسید2

1-سوره سجده، آیه ی 22

2-ابن طاووس، علی بن موسی، اللهوف علی قتلی الطفوف، ترجمه الهی، فرج الله، قم:انتشارات سلسله،1381، صص261-263