نکات مهم درست کردن جوجه کباب خوشمزه

شاید بظنرتان درست کردن جوجه کباب ساده باشد و کار آنچنانی نداشته باشد. پیاز و آبلیمو و نمک و زعفران رو به تکه های جوجه اضافه کرده و روی آتش کبابمی کنیم.

شاید ساده به نظر برسه اما نکاتی داره که رعایت کردنشون جوجه کباب های خونگی رو بسیار بسیار لذیذ می کنه بدون اینکه گوشتش سفت شده باشه یا بی مزه باشه.

پس با من در این پست همراه باشید

۱- نکته ی اول در مورد آبلیمو و نمک هست. اول اینکه آبلیو و نمک جوجه رو سفت میکنه. حذفشون هم جوجه رو بی مزه میکنه. برس کشیدن ترکیب آبلیمو و نمک به جوجه ی نیم پز شده هم به اندازه ی کافی بهش طعم و مزه نمیده و باید همراه این مواد بمونه تا طعم بگیره.

خوب پس چی کار کنیم که هم گوشت سفت نشه و هم به اندازه ی کافی طعم بگیره.

ما باید دور تا دور جوجه ها رو باید با روغن مایع کاور کنیم تا در اثر موندن طولانی از نفود آبلیمو و نمک به تکه های جوجه جلوگیری کنه در عین حال حسابی طعم دار بشه.

پس قبل از اضافه کردن آبلیمو و نمک بهش روغن مایع (نه کره توضیح میدم) اضافه میکنیم و خوب مخلوط میکنیم تا جوجه ها با روغن کاور بشن بعد آبلیمو و نمک اضافه میکنیم به این شکل جوجه های طعم دار شده ی ما هرگز و هرگز سفت نخواهند شد.

کره هم چون در اثر سرما سفت میشه حتی اگر ذوبش کنیم باز چون جوجه ها سردند سفت میشه و جوجه ها خوب کاور نمیشن و جوجه در اثر تماس با آبلیمو و نمک سفت میشه برای این قسمت توصیه نمیشه. اما در آخر میتونید برای عطر و طعم بیشتر بهش ۱ ق غ کره ی مذاب اضافه کنید.

۲- نکته ی دوم در مورد شیوه ی خرد کردن پیاز هست. بعضی افراد پیاز رو رنده میکنند تا تکه های جوجه رو خوب بپوشونه. بعضی هم پیاز رو داخل خرد کن یا بلندر له میکنن تا جوجه ها حسابی مزه بگیرند.

به نظر من این روش غلطه. چرا ؟ چون اگر پیاز له یا رنده بشه به تکه های جوجه میچسبه و جدا نمیشه. بعد ما روی حرارت کباب میکنیم و این پیاز ها سریع میسوزند و ما گمان میکنیم رنگ جوجه عوض شده و پختش کافیه.

در حالیکه این پیازها هستند که طلایی (و بعضا قهوه ای و سیاه شدند و سوختند) و این باعث میشه پخت رو متوقف کنیم و گوشت مرغ به خوبی نپزه و همچنین پیازهای سطح جوجه بسوزن و تلخ بشن.

اگر پیاز رو به این شکل له کنید ما در جوجه کبابمون یک کاور تلخ و سوخته ی پیازی و گوشتی نپخته داریم.

پس رنده و له کردن پیاز ممنوع بهترین شکل خرد کردن پیاز خلال کردنش هست.

۳- نکته ی سوم در مورد زعفران هست. یک جوجه کباب اصل و حرفه ای حتما حتما زعفران اون هم به مقدار زیاد داره.

منتها مشکلی که وجود داره اینه که ما زعفران دم کرده (یا به اصطلاح آب زعفران) رو به جوجه ها اضافه میکنیم اما به جای اینکه تکه های جوجه طعم زعفرانی بگیرند پیازها و روغن و آبلیمو و خلاصه هرچی که داخلش ریختیم طعم زعفران میگیرند و بعدا این مواد زعفرانی دور ریخته میشه که به نظر من خسارته. خوب پس چی کار میکنیم؟

قبل از اضافه کردن هر چیزی به جوجه (هرچیزی شامل پیاز و آبلیمو و ……) به تکه های جوجه خام و خالص رعفران دم کرده اضافه میکنیم و به مدت ۱ ساعت (یا بیشتر) استراحت میدیم تا تکه های جوجه طعم و رنگ زعفران بگیرند بدون اینکه نگران رنگ و طعم گرفتن پیازها و آبلیمو و سایر مواد باشیم. بعد بهش سایر مواد رو اضافه میکنیم.

۴- نکته ی آخر هم در مورد ادویه جات هست. مرغ ذاتا بوی خاصی داره که ناپسنده. این بو به میزان قابل توجهی با پیاز و زعفران گرفته میشه. اما اضافه کردن سایر ادویه جات هم به رفع بوی بد مرغ و بهتر شدن طعم و بوش کمک شایانی میکنه.این مورد کاملا سلیقه ایه اما ادویه های پیشنهادی من ۱- پودر پیاز ۲- فلفل سیاه تازه آسیاب شده (نه مونده! توضیح میدم) ۳-مقدار بسیار اندکی پودر سیر

و یک نکته هم که حتما خودتون خوب میدونید اینه که به صورت کلی هر نوع ادویه ای رو دقیقا در همون لحظه ی مصرف باید آسیاب کرد. ادویه های آسیاب شده اگر بمونن به سرعت بو و طعم خودشون رو از دست میدن.

این یک قانون کلیه. هل. زعفران. فلفل سیاه. تخم گشنیز. و هر ادویه ی دیگه رو دقیقا در همون لحظه ی استفاده باید آسیاب کرد تا بیشترین میزان بو و طعم رو داشته باشیم.

پس مراحل کار مزه دار کردن جوچه کباب به این شکله:اول به تکه های جوجه ی خرد شده محلول غلیظ زعفران اضافه میکنیم و اجازه میدیم تکه های جوجه همراه با محلول زعفران ۱ ساعت بمونه.
بعد بهش روغن مایع اضافه میکنیم و خوب هم میزنیم تا تکه های جوجه کاملا با روغن مایع کاور شن.

بعد بهش آبلیمو و نمک و ادویه جات تازه آسیاب شده اضافه میکنیم مجددا یک ساعت استراحت میدیم و در نهایت بهش پیازی که خلالی خرد شده و در صورت دلخواه فلفل دلمه ای خرد شده اضافه میکنمحداقل برای مدت ۲ ساعت و حداکثر یک شب در یخچال بهش استراحت میدیم تا حسابی مزه بگیره.

بعدهم روی شعله ای یکنواخت و متوسط ( واز اون بهتر زغال سرخ) کبابشون میکنیم و با پلوی زعفرانی و کره و گوجه ی کبابی سرو میکنیم..

شبهه در مورد امام زمان(ع)
 
شبهه: چگونه مهدى منتظر در آخر الزمان مى تواند مردگان را زنده كند، و مؤمنين را عزيز بدارد و فاسقين را عذاب نمايد؟ و اصولا آيا اعتقاد به رجعت پشتوانه علمى دارد در حاليكه جزء اعتقادات مسلمين نمى باشد، چرا كه عقلا ممكن نيست و دليل بر آن نداريم.

جواب اجمالى:

زنده كردن مردگان، در حقيقت كار خداوند است، كه گاهى به بعضى از بندگان صالحش همچون حضرت عيسى (عليه السلام) و امام زمان(عج الله تعالي فرجه الشريف) اين اذن را مى دهد بعضى از انسانها را بتوانند زنده كنند و اين زنده كردن فقط با اذن الهى امكان پذير است.

و رجعت هم به معناى زنده شدن بعضى انسانها در دنيا، در موقع ظهور امام زمان (عج)، از روايات و بعضى آيات استفاده مى شود، و طبق سخنان پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله) اين امر در امت اسلامى نيز همانند امتهاى گذشته به وقوع خواهد پيوست.

مساله رجعت ارتباطى با زنده كردن مردگان توسط امام زمان(عج) ندارد و شيعيان زنده كردن اموات را به خداوند نسبت مى دهند نه به امام زمان(عج).

جواب تفصيلى:

قبل از پاسخ به شبهه مذكور لازم است نكاتى ذكر شود و آن اينكه: مساله رجعت هيچ ارتباطى با زنده كردن مردگان و يا عزيز نمودن مؤمنين و عذاب كردن فاسقين، توسط امام زمان ندارد و شيعيان هيچ موقع زنده نمودن مردگان را به امام زمان ربط نمى دهند، بلكه همواره اعتقادشان اين است كه زنده كردن و يا ميراندن مخصوص ذات مقدس خداوند است. با توجه به اين مطلب بحث از احياء مردگان توسط غير خدا، بحث حاشيه اى خواهد بود. در قرآن كريم خداوند صفاتى را براى خودش مطرح مى كند كه مخصوص ذات مقدس او مى باشد و غير از خداوند كسى از انبياء و ائمه و ملائكه آن صفات را ندارند. مانند: «لااله الا هو يحيى و يميت([1])» (معبودى جز او نيست، زنده مى كند و مى ميراند) و «الله يتوفى الانفس حين موتها…([2])» خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض  مى كنند…».

هنگامى كه خداوند به عيسى بن مريم(ع) گفت: ياد كن نعمتى را كه به تو و مادرت بخشيديم، زمانى كه تو را با «روح القدس» تقويت كردم; كه در گهواره و به هنگام بزرگى، با مردم سخن مى گفتى و هنگامى كه كتاب و حكمت و تورات و انجيل را به تو آموختم، و هنگامى كه به فرمان من، از گل، چيزى به صورت پرنده مى ساختى، و در آن مى دميدى، و به فرمان من پرنده مى شد، و كور مادر زاد، و مبتلا به بيمارى پيسى را به فرمان من، شفا مى دادى، و مردگان را (نيز) به فرمان من زنده مى كردى; و هنگامى كه بنى اسرائيل را از آسيب رساندن به تو، بازداشتم; در آن موقع كه دلايل روشن براى آنها آوردى، ولى جمعى از كافران آنها گفتند: اينها جز سحر آشكار نيست([3])».

با توجه به مقدمه فوق، مى گوئيم: در همه اديان به ظهور مصلح جهانى بشارت داده شده است و اين مصلح جهانى كه وارث همه علوم و معجزات انبياء گذشته مى باشد و عدل و داد را برقرار كرده و زمين را از لوث ستمگران و خيانتكاران پاك مى كند. قرآن مى فرمايد: «و لقد كتبنا فى الزبور من بعد الذكر ان الارض يرثها عبادى الصالحون([4])» در “زبور” بعد از ذكر (تورات) نوشتيم بندگان شايسته ام وارث (حكومت) زمين خواهند شد»، و امام زمان (ع) كه همان مصلح موعود است همه معجزات پيامبران را خواهد داشت([5])، بنابراين زنده كردن مردگان نيز مى تواند از معجزات آن حضرت باشد اما بايد توجه داشت كه هرگونه معجزه اى تنها باذن الهى خواهد بود و بدون اذن خداوند انجام معجزه ممكن نيست.

رجعت و عقيده مسلم شيعه

رجعت، به معنى بازگشتن است، و مراد از آن زنده شدن و بازگشتن گروهى، (از نيكان بسيار نيك و انسان هاى بسيار بد) بعد از حضرت قائم (عج) مى باشد، تا نيكان با مشاهده دولت آن بزرگوار شادمان بشوند و به فيض نصرتش مفتخر گردند. و انسان هاى بد نيز با مشاهده دولتى كه هرگز نمى خواستند، غمگين گردند و به ذلت و خوارى برسند، و عقوبت و عذاب ببينند و به دست دوستان آن حضرت كشته شوند و اما ديگر مردمان در قبرها مى مانند تا در قيامت حاضر گردند([6]).

اما اينكه گفتيد عقلا ممكن نيست و دليلى بر آن نداريم؟! مى گوئيم بهترين دليل بر امكان چيزى وقوع آن است و در امتهاى گذشته نظير آن واقع شده است و قرآن كريم موارد مختلفى از رجعت را بيان نموده است از جمله به داستان قومى اشاره مى كند كه از ترس طاعون از وطن خود فرار كردند و خداوند آنها را مدتى طولانى ميراند و سپس به سبب دعاى يكى از پيامبران بنام «حزقيل» همه آنها را زنده كرد بعد از آن پس از مدتى به اجل طبيعى از دنيا رفتند([7]).

براى روشن شدن مطلب دو آيه و دو روايت نقل مى شود:

الف) آيات:

1ـ قرآن مى فرمايد: «الم تر الى الذين خرجوا من ديارهم و هم الوف حذر الموت، فقال لهم الله موتوا، ثم احياهم ان الله لذو فضل على الناس و لكن اكثر الناس لايشكرون([8]); آيا نديدى آنان را كه از بيم مرگ از خانه هاى خود بيرون رفتند و آنها هزاران تن بودند، پس خداوند به آنها گفت: بميريد. سپس آنان را زنده كرد، بى گمان خدا بر مردم صاحب فضل است. و لكن بسيارى از مردم سپاسگزارى نمى كنند».

و طبق قاعده معروف: «حكم الامثال فيما يجوز و ما لا يجوز واحد» احتمال امتناع آن از بين مى رود و ثابت مى شود كه رجعت يك كار ممكنى است و نمى تواند در اين امت (پيامبر اسلام) ممكن نباشد، و روايات ما آن را اثبات كرده اند و پيامبر (ص) در اين مورد مى فرمايد: «يكون فى هذه الامه كل ما كان فى بنى اسرائيل حذو النعل بالنعل و القزة بالقزة([9])» هر اتفاقى كه در بنى اسرائيل رخ داده بدون ذره اى كم و زياد در اين امت هم رخ مى دهد.

2ـ آيه ى ديگرى كه بر رجعت دلالت دارد اين است كه خداوند مى فرمايد: «و يوم نحشر من كل امة فوجاً([10])» (به خاطر آور) روزى را كه ما از هر امتى، گروهى را از كسانى كه آيات ما را تكذيب مى كردند محشور مى كنيم، و آنها را نگه مى داريم تا به يكديگر ملحق شوند، اين آيه مربوط به قيامت نمى تواند باشد چون در قيامت همه محشور مى شوند نه از هر گروهى فوجى، لذا اين آيه مربوط به رجعت مى شود.

ب) روايات:

1ـ مأمون خدمت امام رضا (ع) عرض كرد يا ابا الحسن درباره رجعت چه مى گويى؟ حضرت فرمود: رجعت حق است در امت هاى پيشين بوده است و قرآن هم ازآن سخن گفته است و پيامبر هم فرمود: پس مى آيد، براى اين امت هر آنچه براى امت هاى گذشته پيش آمد، بدون كم و زياد، و فرمود هنگامى كه مهدى (عج) از فرندان من ظهور نمايد، عيسى از آسمان پايين آمده پشت سر آنحضرت نماز مى گذارد… مأمون عرض كرد سرانجام چه مى شود؟ فرمود: حق به اهل خودش بر مى گردد. اين روايت به خوبى دلالت بر وجود رجعت و صحت آن دارد كه نيازى به توضيح نيست.

2ـ سلمان مى گويد: پيامبر اسلام (ص) دوازده امامى بعد از خود را معرفى نمود، و اسامى هر يك را بيان نمود، من گريستم و عرض كردم آيا من آنها را درك مى كنم؟ فرمود: تو اى سلمان و امثال تو آنها را دوست مى دارند و با معرفت آنها را درك مى كنند، سلمان گويد خدا را شكر كردم سپس عرض كردم يا رسول الله آيا من تا زمان آنها زنده خواهم بود؟ فرمود: اى سلمان اين آيه را بخوان «هنگامى كه نخستين وعده فرا رسد گروهى از بندگان نيرومند و جنگجوى خود را بر ضد شما مى انگيزم، خانه ها را جستجو كنند و اين وعده اى است قطعى پس شما را بر آنها چيره مى كنيم و شما را بوسيله دارييها و فرزندان كمك خواهيم كرد و نفرات شما را بيشتر قرار مى دهيم([11])» سلمان مى گويد من از روى شوق گريه نمودم و گفتم يا رسول الله اين حادثه در زمان شما (و با حضور شما) خواهد بود فرمود آرى و الله در آن زمان من و على و فاطمه و حسن و حسين و نه امام از فرزندان حسين (عليهم اسلام) و هر كسى كه در مسير اهلبيت مظلوم واقع شده اند همه يكجا گردهم مى آييم، آنگاه ابليس و لشكريان او و مؤمنين واقعى و كافران حقيقى حاضر مى شوند، و فرمود ماييم تأويل اين آيه: «ما چنين اراده نموده ايم، كه بر مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان وارثان روى زمين قرار دهيم». سلمان مى گويد از نزد پيامبر (ص) برخواستم از آن به بعد، هيچ باكى نداشتم كه من مرگ را ملاقات كنم و يا او به سراغم آيد([12])».

منابع:

[1]- اعراف/158.
[2]- رم/42.
[3]- مائده/110.
[4]- انبياء/105.
[5]- محمد باقر مجلسى، (مترجم على دوانى) بحارالانوار (مهدى موعود)  (دار الكتاب، ج26، 1373 هـ ش، تهران) ص476.
[6]- سيد ابوالحسن مولانا، مهدى و مساله رجعت، (انتشارات نور ولايت، اول، تبريز، 1375 هـ ش) ص21.
[7]- محمد حسين طباطبائى، تفسير الميزان، (جامعه مدرسين حوزه علميّه قم، قم) ج2، ص282.
[8]- بقره/243.
[9]- شيخ حر عاملى، الايقاظ من الهجعه… (مترجم سيد هاشم رسولى محلاتى) دار الكتب، قم) ص29.
[10]- نمل/83.
[11]- اسراء/5ـ6.
[12]- بحار الانوار (پيشين) ج53، ص143.

طرز تهیه پیتزا مرغ خوشمزه

در یک تابه بزرگ، نوارهای باریک مرغ را در روغن داغ به مدت 5 دقیقه تفت دهید تا کمی نرم شود. از تابه خارج کنید. فلفل دلمه ای و پیاز را اضافه کنید. 5 دقیقه تفت دهید تا پیاز سبک شود. شعله را خاموش کنید.

مواد لازم

•340 گرم سینه مرغ بی استخوان، خلالی
• دو قاشق چایخوری روغن سرخ کردنی
•یک عدد فلفل دلمه قرمز شیرین، خلالی
• نصف یک عدد پیاز قرمز متوسط، خلالی
• روغن
• 280 گرم خمیر پیتزا
•  نصف پیمانه سس تاکو
• نصف پیمانه پنیر چدار، رنده شده

طرز تهیه

1. در یک تابه بزرگ، نوارهای باریک مرغ را در روغن داغ به مدت 5 دقیقه تفت دهید تا کمی نرم شود. از تابه خارج کنید. فلفل دلمه ای و پیاز را اضافه کنید. 5 دقیقه تفت دهید تا پیاز سبک شود. شعله را خاموش کنید.

2. سینی فر را چرب کنید. خمیر را باز کنید و داخل سینی بگذارید.

3. سس تاکو یا پیکانته روی خمیر بریزید. روی آن نیز مرغ و سبزیجات را بریزید. در آخر پنیر چدار بپاشید و به مدت 13 تا 18 دقیقه در فر با دمای 400 درجه فارنهایت قرار دهید تا خمیر طلایی و پنیر آب شود.

علت لجباز شدن کودک و رفتار مناسب والدین

علت لجبازی کودک و چه باید کردهای والدین

لجبازی کودک بیشتر در فرزند اول دیده می شود، بدین دلیل که مادر می خواهد فرزندش را در بهترین شرایط ممکن تربیت کند و کنترل بیشتری بر رفتارهای وی داشته باشد که در نتیجه موجب بروز لجبازی در کودک می شود.

کودک از 2 تا 3 سالگی لجبازی را شروع یا بهتر بگوییم کشف می کند. وی به درجه ای از خودآگاهی و شناخت محیط و اطرافیان می رسد که می فهمد رفتارش روی دیگران تاثیر می گذارد و واکنش ها را برمی انگیزد. از این رو در برخی امور و هنگامی که از وی کاری خواسته می شود لجبازی را به کار می گیرد تا واکنش ها را مشاهده کند و کنجکاوی اش ارضا شود. این کنجکاوی می تواند به همان رفتار یا خواسته مربوط باشد یا به شخص درخواست کننده. کودک بدون آن که درباره لجبازی قضاوتی داشته باشد یا آن را خوب یا بد بداند تنها لجبازی را به عنوان وسیله ای برای محک زدن واکنش دیگران به کار می گیرد. یادگیری نه گفتن و توانایی امتناع کردن قدرت لجبازی را در کودک بالا می برد و به او در کشف دنیایی که پیش رو دارد کمک می کند.

واکنش اطرافیان بویژه والدین که کودک از نظر عاطفی به آنان وابسته است تعیین کننده ضعیف یا قوی شدن لجبازی در کودک است. واکنش های هیجانی، عصبی و تنبیه گونه در برابر لجبازی می تواند ابعاد آن را گسترده کند و لجبازی را به عادتی دائمی برای کودک تبدیل سازد. از سوی دیگر ممکن است این رفتارهای نادرست از سوی والدین نیاز کودک به امتناع و ارضای کنجکاوی را سرکوب کند. در چنین شرایطی دیگر نباید انتظار داشت استقلال شخصیتی کودک در سنین بالاتر رشد کند و شکل بگیرد. والدین باید بدانند لجبازی کودک خصلتی طبیعی است که باید پذیرفته شود. گاهی کودک به لجبازی به چشم یک بازی نگاه می کند و می خواهد والدین را در این بازی شریک سازد. معلوم است کودکانی چنین رفتاری از خود نشان می دهند که نیاز آنها به بازی و لذت بردن در کنار والدین و همچنین تماس فیزیکی با بدن والدین در آنها ارضا نمی شود. ممکن است کودک لجبازی را به نشانه قهر انجام دهد و بخواهد به والدین بفهماند دلخور یا مخالف است. در حقیقت لجبازی کودک در هر زمینه ای معنای خاص دارد که باید درک و شناسایی شده و سپس مشکل برطرف گردد. بدترین حالت آن است که کودکی لجبازی را از حد بگذراند و والدین گمان کنند این کودک ذاتا لجباز است. چیزی به نام لجبازی یا پرخاشگری و ناسازگاری ذاتی وجود ندارد، بلکه هر معلولی در کودکان علتی دارد که باید برطرف شود. ناگفته نماند که نوعی از لجبازی نیز وجود دارد که با استقبال والدین همراه است و از همین طریق تقویت می شود. در این حالت که به لوس شدن تعبیر می شود کودک امتناع ها و اصرارهای بیجا را به بازیچه ای برای جلب توجه و بلکه رضایت والدین تبدیل می کند و از همین طریق تاثیری عاطفی بر والدین می گذارد تا به خواسته اش برسد.

علت لجبازی کودک و رفتار مناسب والدین با کودک لجباز

بهترین رفتار اطرافیان و والدین با کودک لجباز

کودک باید حق انتخاب داشته باشد و این انتخاب فقط به لباس، وسایل شخصی و… محدود نمی شود. هر کودکی با توجه به سن و میزان درکش به درجه ای از استقلال شخصیتی و اعمال نظراتش در انتخاب های گوناگون تمایل دارد. کودکان از طریق لجبازی و پافشاری بر آنچه می خواهند شخصیت خود به عنوان یک فرد مستقل را می سازند و تقویت می کنند. والدین باید به لجبازی های کودکان برای مثال هنگام امتناع از خوردن یک نوع غذا، انجام ندادن برخی امور روزمره مانند تعویض لباس یا نظافت شخصی و… احترام بگذارند و در صورت ضرورت به جای برخورد قاطع و احتمالا مقابله به مثل کودک را متقاعد کنند، ناز او را بکشند، دلیلش را برای امتناع جویا شوند، اگر مشکلی هست برطرف کنند و در نهایت از موقعیتی که کودک در آن به لجبازی می پردازد برای ایجاد ارتباط عاطفی و کلامی قوی تر با وی استفاده کنند.

گاهی کودک به دلیل استفاده از انواع تنقلات چرب و شور اشتها ندارد و غذا نخوردن را به دستاویزی برای لجبازی و تاثیرگذاری بر والدین به کار می گیرد.بدغذایی مشکلی رایج میان کودکان امروزی است و بسیاری از والدین آن را به لجبازی و ناسازگاری کودک برای همراهی در غذا خوردن با خانواده یا والدین نسبت می دهند. در حالی که مهم ترین دلیل بروز بدغذایی بی اشتهایی ناشی  از مصرف تنقلات به مقدار زیاد یا در زمان نامناسب برای مثال ساعتی پیش از وعده اصلی غذایی است.

والدین هنگام انجام رفتار سازنده و خوب فرزندان نیز فرزند را تشویق کنند و با آموزش رفتار سازنده و منطقی سعی کنند جهت کاهش رفتارهای بد از سوی فرزندان برآیند.
والدین سعی کنند نظارت ها را در محیط داخل منزل بر روی کودک کاهش دهند و به کودک خود آزادی عمل بیشتری بدهند.
والدین هنگام دعوای بین فرزندان اعتماد به نفس خود را حفظ کرده و به هیچ عنوان وارد درگیری بین کودکان نشوند و حتی از فرزندان طرفداری نکنند چرا که این مهم موجب احساس برتری طلبی والدین بین فرزندان خواهدشد.
برای  کاهش لجبازی فرزندان، والدین از بکن و نکن های بی مورد در حضور فرزندان بپرهیزند چرا که وسواس مادر و بکن نکن های شدید به بروز مشکلات عصبی و پرخاشگری کودک می شود.