مرحوم حاج شيخ الاسلامى(ره) فرمودند: شنيدم از عالم بزرگوار و سيد عاليقدر، امام جمعه بهبهانى، كه در اوقات تشرّف به مكه معظمه، روزى برای تشرّف به مسجدالحرام و خواندن نماز در آن مكان مقدس، از خانه خارج شدم.

در میان راه، خطرى برایم پيش آمد، که خداوند مرا از خطر مرگ حتمی نجات داد. و با كمال سلامتى از آن خطر رو به مسجد آمدم.

در مقابل مسجد، خربزه فروشی را دیدم. از خربزه فروش قیمت خربزه را پرسیدم.

گفت آن قسمت، ارزانتر و فلان قيمت، قسمت ديگر گرانتر، و فلان قيمت است.

گفتم پس از بازگشت از مسجد، مى خرم و به منزل مى برم.

پس به مسجدالحرام رفتم و مشغول نماز شدم. در حال نماز، در این فکر بودم كه از قسمت گرانِ آن خربزه بخرم يا قسمت ارزان ترش. و چه مقدار بخرم و… خلاصه تا آخر نماز در اين فکر بودم.

وقتی نمازم تمام شد، خواستم از مسجد بيرون بروم، شخصى به مسجد وارد شد و نزديك من آمد و در گوشم گفت: «خدائي كه امروز تو را از خطر مرگ نجات داد، آيا سزاوار است كه در خانه ی او، نماز خربزه اى بخوانى؟!»

فوراً متوجه عيب خود شده و بر خود لرزيدم. خواستم دامنش را بگيرم، ولی او را نيافتم.


ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منابع:

معراج سبز ص 81

داستانها و حكايتهاى مسجد، غلامرضا نيشابورى

یکی از آثار عمیق و ماندگار در تفسیر قرآن کریم، مباحث قرآنی سلسله جلسات استاد شهید مرتضی مطهری است که اکنون با نام «آشنایی با قرآن» در دسترس است.\

به گزارش جماران، این متفکر شهید در تفسیر سوره مبارکه قدر، انسان و اعمال او را موجب فضیلت یافتن زمان و مکان می‌داند و نه برعکس: زمان‌ها به واسطه انسان کسب فضیلت می‌کنند؛ یعنی همین قدر که زمانی را برای عبادت قرار دادند و مردمی در آن وقت عبادت کردند و انسان در زمانی عبادت می‌کند که دیگران هم عبادت می‌کنند و همه این آهنگهای عبادت با یکدیگر به آسمان بالا می‌رود، این عبادت فضیلت دیگری پیدا می‌کند.

وی حتی شب قدر را نیز شب انسان کامل و به سبب وجود او شبی دارای فضیلت می‌داند: حال بیاییم سراغ لیلة القدر. اولا آیا این شب قدر که از هزار شب بالاتر است یک شب در عالم بوده و آن همان شبی بوده که قرآن بر پیغمبر نازل شد و دیگر شب قدری در عالم نبوده؟ بعضی این طور گفته‌اند. البته از علمای شیعه کسی نگفته. این حرف به دلیل خود آیه قرآن حرف نادرستی است، که عرض خواهیم کرد. بسیاری از اهل تسنن گفته‌اند شب قدر بیش از یک شب بوده، ولی اختصاص دارد به دوره پیغمبر اکرم؛ تا پیغمبر بود شب قدر در هر سالی بود، پیغمبر که رفت شب قدر هم رفت. این هم حرف بی‌حسابی است. پس شب قدر ادامه دارد. قبل از پیغمبر چطور؟ آیا قبل از پیغمبر شب قدر بوده یا نبوده؟ خود پیغمبر فرمود: هر پیغمبری که آمده شب قدر وجود داشته. بله، یک مسئله هست: آیا قبل از اینکه آدم و پیغمبری روی زمین پیدا شود شب قدر بوده یا نبوده؟ این دیگر محل تردید است. به بیانی که عرض [خواهم کرد] شب قدر شب ولیّ کامل است در هر زمانی؛ شب قدر یعنی شب انسان کامل.

حال از خود قرآن چه می‌فهمیم؟ اولا قرآن فرمود: «لَیْلَةُ اَلْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» و نفرمود: «لَیْلَةُ الْقَدْرِ کانَ خَیْرا مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ» (شب قدر بهتر بود از هزار ماه)‌، در حالی که اگر شب قدر فقط یک شب در زمان گذشته بود باید این طور می‌گفت. بالاتر آنکه بعد از اینکه به صورت ماضی می‌گوید: قرآن را در شب قدر نازل کردیم، یعنی بعد از آنکه نزول قرآن را در یک شب قدر به صورت ماضی بیان می‌کند، به صورت فعل مضارع که دلالت بر دوام و استمرار دارد می‌فرماید: تَنَزَّلُ اَلْمَلائِکَةُ وَ اَلرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ در این شب فرشتگان و روح به اجازه پروردگارشان به زمین نازل می‌شوند. شبی است که میان زمین و آسمان پیوند و ارتباط برقرار می‌شود، شب برقراری ارتباط میان زمین و آسمان است، آن هم نه یک مَلَک و دو ملک، بلکه ملائکه فرود می آیند و روح فرود می‌آید. می‌فرماید: «فرود می‌آیند» نه «فرود آمدند»؛ کما اینکه در سوره دخان هم فرمود: «فِیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ» و نفرمود «فُرِقَ» یا «اُفْرِقَ» ؛ یعنی اینجا هم فعل مضارع است: هر امر به هم بسته‌ای از یکدیگر باز می‌شود. این است که ائمه اطهار فرموده‌اند: از اهل تسنن بپرسید قرآن که می‌گوید «در شب قدر ملائکه و روح فرود می‌آیند» به چه کسی فرود می‌آیند؟ آیا ملائکه و روح که فرود می‌آیند به زمین فرود می‌آیند یا بر دل فرود می‌آیند؟ اینها بر دل فرود می‌آیند. نَزَلَ بِهِ اَلرُّوحُ اَلْأَمِینُ. `عَلی قَلْبکَ لِتَکُونَ مِنَ اَلْمُنْذِرِینَ. ملائکه بر قلب انسان فرود می‌آیند. تا انسانی روی زمین نباشد که در این مرحله و دارای آن درجه از کمال باشد که ملائکه بر قلب او فرود بیایند، اصلا فرود آمدن ملائکه معنی ندارد. این مطلب صد در صد درست است. پس شب قدر شب انسان کامل است.

به همین سبب است که شهید مطهری پاسخی بسیار خواندنی در مورد ابهام در تعیین دقیق شب قدر اعلام می‌کند. وی ابتدا نظر رایج و عام را مطرح می‌کند: حال، شب قدر کدام شب است؟ در روایات تعیین نکرده‌اند که شب قدر [دقیقا] کدام شب است و تعمدی در کار بوده. در راز اینکه چرا شب قدر را تعیین نکرده‌اند، علما حرفها زده‌اند. آیا شب قدر شب نوزدهم است یا شب بیست و یکم و یا شب بیست و سوم؟ یکی از تعابیر در روایات این است که در شب نوزدهم یک سلسله مسائل تعیین می‌شود، بعد در شب بیست و یکم اینها ابرام می‌شود و بعد در شب بیست و سوم به مرحله امضا می‌رسد.

اما سپس به نظر بسیار عمیق و قابل تامل خود هم اشاره می‌کند: احتمال دیگر در علت تعیین نکردن شب قدر این است که شب قدرِ هر سال به آن امام تعلق دارد و بستگی دارد به وضع امام در آن سال؛ یک سال ممکن است امام در شب نوزدهم دوره اش را به پایان برساند و در این شب نزول ملائکه بر او بشود، و سال دیگر ممکن است در شب بیست و یکم یا بیست و سوم. علی الظاهر از شب نوزدهم زودتر نمی‌شود و این کار بالاخره یا در شب نوزدهم یا در شب بیست و یکم و یا در شب بیست و سوم صورت می‌گیرد.

منبع: آشنایی با قرآن، از مجموعه آثار شهید مطهری، ج28، صص 694-692

آقا جان!

تو به 50 درصد آرا نیازی نداری….

رقیب قدر هم نداری….

پشتوانه شما هم که مادرتان زهرا (س) است….

ضمانت اجرائیت هم 1400 سال شیعه بودن…..

ستاد بررسی تشخیص صلاحیت شما هم قرآن…….

پس چرا فقط 313 دل که برای شما بتپد وجود ندارد؟

چقدر تقلب است در انتخابات دلها!!!!

(پیشنهادهایی برای بهر ه مندی از اعتکافی بهتر)

اعتکاف یک اردوی سه روزه معنوی است .شما در این سه روز قرار است با تعدادی از افرادی که مثل خودتان به دنبال

جرعه ای از معنویت می گردند ،زیر یک سقف زندگی کنید. شاید رعایت برخی نکات علاوه بربیشتر نمودن خاطرات

خوب این همراهی ،خیردنیا وآخرت را هم بیشتر برایتان به همراه بیاورد.

سخت نگیرید

به این فکر کنید که این سه روز چقدر زود می گذرد. اگر تجربه اعتکاف را دارید حتما حس وحال شب آخر را فراموش

نکرده اید پس تا می توانید سعی کنید از این مدت به خوبی استفاده کنید خیلی در بند جا وراحجتی غذا نباشید اگر یک کم

جایتان بد شد یا برخی کمبود ها مواجه شدید از کوره در نروید ناسلامتی شما معتکفید!!!

خلوت را به هم نزنید

یکی از فلسفه های مهم اعتکاف ،خلوت کردن با خداست .قرار است در این سه روز بی خیال دنیا وکار های روز مره شوید

وکمی به خودتان ورابطه تان با معبود فکر کنید. موبایل تان (این قاتل خلوت وآرامش) را کنار بگذارید ومطمئن باشید سه

روز بی خبری از اتفاقات دنیا ،خیلی به ضررتان تمام نخواهد شد،این سه روز را دریابید. ولی اگر به دلایلی خیلی برایتان

مهم است که با بیرون مرتبط باشد می توانبد گوشی همرهتان را فقط در ساعات خاصی از روز روشن کنید این کار هم

باعث می شود که در ساعات دیگر حواستلان به عبادت باشد وهم اینکه سایر معتکفین با هر بار بلند شدن صدای موبایلتان

نفرینتان نکنند!!

بی خیال رفاقت شوید

اگر با دوستانتان به اعتکاف آمدید ویا چند نفر از دوستان وآشنایان را در مسجد دیدید بعد از یک سلام علیک گرم از هم جدا

شوید.اگر می خواهید در طول این سه روز وقتتان صرف بگو بخند های دوستانه ونقل خاطرات تکراری نشود ،بهتر است

هر کدام در گوشه ای از مسجد بساط خود را پهن کنیدبه این ترتیب هم وقت ارزشمندتان بیهوده تلف نمی شود وهم با

معتکف بغل دستیتان دوست می شوید.

از خود گذشتگی داشته باشید

البته اکثر مساجد سعی می کنند تا به اندازه ظرفیتشان ثبت نام کنند اما هستند مساجدی که در آنها به علت استقبال زیاد

معتکفین ،معمولا جا به اندازه کافی به هر کس نمی رسد .اگر جایتان تنگ بود وحتی بغل دستیتان چندان مراعات شمارا نمی

کرد،عصبانی نشوید. یادتان باشد شما آمده اید که پا روی نفستان بگذارید وخب از خود گذشتگی در این موارد بهترین راه

برای این کار است. خدا را چه دیدید شاید همین از خود گذشتگی وداشتن هوای بندگان خدا،از شما قبول شد ومورد لطف خدا

قرار گرفتید

خودتان را هماهنگ کنید

اگر چه آدم در اعتکاف باید وقتی هم برای خودش داشته باشد اما هماهنگ شدن با بقیه معتکفین وبرنامه های مسجد از

ملزومات اعتکاف است.. شما قبل از اعتکاف فرصت داشته باشید تا مسجدی را انتخاب کنید که برنامه هایش بیشتر مطابق

میلتان است اما حالا دیگر باید با برنامه های مسجد همراه شوید.این کار هم به نفع خودتان است وهم به نفع سایرین که که

مجبور نیستند در معدود ساعات استراحت صدای ناله وانابه شما را بشنوند وشاهد مناجات شما باشند.

یه جور دیگه دعا کنید

دم دمای افطار روز سوم ،وقتی که اعمال ام داوود را انجام داده اید،حالتان تغییر می کند .حالا وقتش است ؛نه اینکه تا حالا

نبوده اما حالا وقت حسابی دعا کردن است یادتان باشد اول دیگران را دعا کنید .

این کار باعث می شود تا دعایتان هم مستجاب شود برای دعا کردن از مرز های خود وخانواده بزنید بیرون مردم کشور

های منطقه وظهور امام زمان دعا کنید

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم.
گفتی: فانی قریب. .:: من که نزدیکم (بقره/۱۸۶) ::.
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم. کاش می‌شد بهت نزدیک بشم.