برگزیده هایی از سخنان آیت الله مجتهدی

راه غلبه بر نفس محاسبه است . بعضي اولياء خدا يک دفتري همراه خود داشتند و هر کاري که مي کردند مي نوشتند، در آخر روز هم نشسته و حساب کارهاي خود را مي کردند که ما در اين روز چه کرديم چه مقدار اطاعت خداوند متعال را نموديم، چه مقدار سرپيچي و نا فرماني کرديم.

 امام کاظم ( عليه السلام ) فرمودند: “لَيسَ مِنّا مَن لَم يُحاسِب نَفسَه في کُلِّ يَومٍ فَاِن عَمِلَ خَيراً اِستَزادَ مِنهُ وَ حَمِدَ اللهَ عَلَيهِ وَ اِن عَمِلَ شَرّاً اَستَغفَرَ اللهَ مِنهُ وَ تابَ اِلَيهِ “  از ما نيست کسي که هر روز به حساب نفس خود نرسد پس اگر کار خوبي انجام داده بود خدا ر ا شکر کند و از خدا بخواهد که آن کار ر ا بيشتر و بهتر بتواند انجام دهد و اگر کار بدي انجام داده بود استغفار و توبه نمايد.

حضرت رسول اکرم (صل الله عليه و اله وسلم) فرمودند: ” لا يَکُونُِ العَبدُ مُومِناً حتّي يُحاسِبَ نَفسَهُ اَشَدَّ مِن مُحاسَبَةِ الشّريکِ شَريکِهُ وَ السَّيِّدِ عَبدَهُ” (2) انسان مومن نخواهد بود، تا اينکه به حساب نفسش برسد شديد تر از حسابرسي شريک با شريک و مولي با بنده اش.

بازاري‌ها هر شب به حساب دفترشان مي‌رسند.

سود و ضرر و طلب‌كاري و بده‌كاري را مي‌نويسند اگر هر شب حساب و كتاب نكنند يك‌ دفعه مي‌بينند مقدار قابل توجهي ضرر كرده است و حواسش نبوده است گاهي هم بر اثر نداشتن حستب و كتاب ورشكست مي‌شوند. انسان هم بايد هرروز به حساب نفسش برسد تا خداي نكرده يك‌دفعه ضرر نكند و يا ورشكست و عاقبت به شرّ نشود.

شب، موقع خواب بنشين ببين چه كار كرده‌اي، چشمت كجاها نگاه كرده، زبانت چه‌ها گفته، كجاها رفته‌اي، چه كارها كرده‌اي. اگر كار بدي كرده بودي، خودت را سرزنش كن، به خودت بگو. ألم يأن للذين ءآمنوا أن تخشع قلوبهم لذكر الله. و تصميم بگير آن كار را نكني، صبح‌ها با خودت شرط بگذار كه اگر آن كار را كردي نَفْسَت را يك جريمه‌اي بكني و در طول روز مراقب باش كه آن كار را انجام ندهي.

آية الله العظمي سيد محمدتقي خوانساري (رحمت خدا بر ايشان باد) از مراجع و علماء بزرگ شيعه بودند، وقتي چندين ماه در قم باران نيامد و دشت و مزارع را رو به نابودي بود ايشان نماز استسقاء خواند و بلافاصله باران آمد به حدي که رودخانه قم لب به لب پر از آب شد.

خداوند متعال مي فرمايد: والذين جاهدوا فينا لنهدينّهم سبلنا، کساني که در راه ما مبارزه و مجاهده مي کنند ما آنها را به راه هايمان هدايت مي کنيم. (عنکبوت 69) .

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منبع: کتاب آداب الطلاب (ص88-90)

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
اونی که زود میرنجه زود میره، زود هم برمیگرده. ولی اونی که دیر میرنجه دیر میره، اما دیگه برنمیگرده …

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
رنج را نباید امتداد داد باید مثل یک چاقو که چیزها را می‏بره و از میانشون می‏گذره از بعضی آدم‏ها بگذری و برای همیشه قائله رنج آور را تمام کنی.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
بزرگ‌ترین مصیبت برای یک انسان اینه که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته‌باشه نه شعور لازم برای خاموش ماندن.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
مهم نیست که چه اندازه می بخشیم بلکه مهم اینه که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود داره.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
شاید کسی که روزی با تو خندیده رو از یاد ببری، اما هرگز اونی رو که با تو اشک ریخته، فراموش نکنی.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگ‌ترین هنر دنیاست.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
از درد های کوچیکه که آدم می ناله؛ ولی وقتی ضربه سهمگین باشه، لال می شه.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
اگر بتونی دیگری را همونطور كه هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو کاملا واقعیه.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
كسی كه دوستت داره، همش نگرانته. به خاطر همین بیشتر از اینكه بگه دوستت دارم میگه مواظب خودت باش.


و بالاخره خواهی فهمید که :

همیشه یک ذره حقیقت پشت هر”فقط یه شوخی بود” هست.

یک کم کنجکاوی پشت “همین طوری پرسیدم” هست.

قدری احساسات پشت “به من چه اصلا” هست.

مقداری خرد پشت “چه میدونم” هست.

و اندکی درد پشت “اشکالی نداره” هست.



زندگی چون گل سرخ است

پر از عطر… پر از خار… پر از برگ لطیف…

یادمان باشد اگر گل چیدیم

عطر و برگ و گل و خار همه همسایه دیوار به دیوار همند…!

تنها بازمانده‌ي يك كشتي شكسته به جزيره ي كوچك خالي از سكنه اي افتاد. او با دلي لرزان دعا كرد كه خدا نجاتش دهد.

روزها افق را به دنبال یافتن کمک از نظر مي گذراند اما كسي نمي آمد. سر انجام خسته و از پا افتاده موفق شد از تخته پاره ها كلبه اي بسازد تا خود را از باد و باران محافظت كند و دارا يي هاي اندكش را در آن نگه دارد.
روزي كه پس از پرسه روزانه و جستجوي غذا در حال برگشتن به كلبه بود با دیدن دود غلیظی که از آنجا بلند می شد با شتاب خود را به کلبه رساند و آنجا را در حال سوختن دید. همه چيز از دست رفته بود. در جا خشكش زد. از شدت خشم و اندوه فرياد زد:«خدايا تو چطور راضي شدي با من چنين كاري بكني؟»
صبح روز بعد با بوق كشتي اي كه به ساحل نزديك مي شد از خواب پريد. خود را به سرعت به ساحل رساند و وقتی با ملوانان روبرو شد پرسيد: «شما ها از كجا فهميديد من اينجا هستم؟» ملوانان با تعجب جواب دادند: « خوب ما متوجه علايمي دودی که می فرستادی شديم!»

حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام ) فرموده است:

1- در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر “ حسبنا الله و نعم الوکیل ” (آل عمران ایه ۱۷۱) پناه نمی برد.

2- در شگفتم برای کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر ” لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین” (سوره انبیاء آیه ۸۷) پناه نمی برد.


3- در شگفتم برای کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر ” افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد” (سوره غافر آیه ۴۴) پناه نمی برد.

4- در شگفتم برای کسی که طالب دنیا و زیباییهای دنیاست چگونه به ذکر “ماشاءالله لا قوه الا بالله” پناه نمی برد،…