خواص باور نکردنی کاهو

کاهو منبع غنی ویتامین ها است. کاهو خام و تازه حاوی مقادیر قابل توجهی ویتامین A و بتا کاروتن (بتاکاروتن ها در داخل بدن تبدیل به ویتامین A می شوند) است. ویتامین A با افزایش لایه های مخاط به داشتن پوست سالم کمک کرده و برای بینایی خوب است.

1. منبع ویتامین آ

کاهو منبع غنی ویتامین ها است. کاهو خام و تازه حاوی مقادیر قابل توجهی ویتامین A و بتا کاروتن (بتاکاروتن ها در داخل بدن تبدیل به ویتامین A می شوند) است. ویتامین A با افزایش لایه های مخاط به داشتن پوست سالم کمک کرده و برای بینایی خوب است.

 2. جلوگیری از لکه های تدریجی در افزایش سن

 کاهو حاوی زیکسانتین است که جذب شبکیه شده و باعث ارتقاء بینایی می شود. زیکسانتین همچنین حاوی ویژگی های آنتی اکسیدان است که از بیماری های لکه دار شدن در اثر بالارفتن سن جلوگیری می کند. همچنین از آب آوردن چشم جلوگیری می کند. فالانوئید موجود در کاهو از سرطان ریه و دهان جلوگیری می کند.

 3. محکم کردن استخوان ها

 کاهو حاوی ویتامین K است که با افزودن تراکم استخوان ها موجب تقویت استخوان شده و 

از پوکی استخوان جلوگیری می کند. ویتامین K همچنین آسیب های مغزی عصبی را کاهش داده و در نتیجه از بیماری آلزایمر جلوگیری می کند.

 4. ارتقاء باروری

کاهو تازه مقادیر زیادی اسید فولیک و ویتامین اسید فولیک و ویتامین C است. اسید فولیک در طول بارداری جنین را سالم نگه می دارد. همچنین به ارتقاء سلامت تولید مثل زنان و مردان کمک می کند. بنابراین برای تقویت باروری موثر است. ویتامین C سیستم ایمنی بدن را ارتقاء داده و در برابر عفونت ها مقاومت می کند.

 5. منبع مواد معدنی

 کاهو منبع غنی انواع مواد معدنی نظیر آهن، منیزیم، مس ، کلسیم و پتاسیم است که موجب ارتقاء سوخت و ساز بدن می شود. پتاسیم به داشتن فشار خون تحت کنترل کمک کرده و با تنظیم تعادل مایعات بدن موجب سلامت قلب می شود. به گزارش نیک صالحی کلسیم موجود در آن استخوان و دندان ها را محکم می کند. مس و آهن موجب تولید سلول های خونی در بدن می شود.

 اگرچه کاهو بسیار برای سلامتی مفید است ولی باید قبل از مصرف آن به صورت خام یا پخته احتیاط کنید. کاهو یکی از سبزیجاتی است که بسیار مستعد آفت است. بنابراین قبل مصرف به طور کامل آن را با آب سرد بشویید.

منظور از «خلقت جهان در شش روز»
پرسش:
  منظور از اینکه جهان در شش روز آفریده شده، چیست؟

پاسخ اجمالی:

پاسخ تفصیلی:

بحث از آفرینش جهان در شش روز، در هفت مورد از آیات قرآنمجید آمده است، (1) ولى در سه مورد، علاوه بر آسمان ها و زمین، «ما بَیْنَهُما»؛ (آنچه در میان زمین و آسمان قرار دارد) نیز به آن اضافه شده است که در حقیقت توضیحى است براى جمله قبل؛ زیرا همه اینها در معنى آسمان ها و زمین جمع است، چون مى دانیم آسمان شامل تمام چیزهائى مى شود که در جهت بالا قرار دارد و زمین نقطه مقابل آن است.
در اینجا فوراً این سوال به ذهن مى آید که: قبل از آفرینش زمین و آسمان، شب و روزى وجود نداشت، که اینها در آن آفریده شود، شب و روز از گردش زمین به دور خود و در برابر نور آفتاب به وجود مى آید.
به علاوه پیدایش مجموعه جهان در شش روز، یعنى کمتر از یک هفته چیزى است بر خلاف علم؛ زیرا علم مى گوید: میلیاردها سال طول کشید تا زمین و آسمان به وضع کنونى درآمد.
اما با توجه به مفهوم وسیع کلمه «یوم»؛ (روز) و معادل آن در زبان هاى دیگر، پاسخ این سوال روشن مى شود؛ زیرا بسیار مى شود که: «یوم» به معنى «یک دوران» به کار مى رود، خواه این دوران یک سال باشد، یا صد سال، یا یک میلیون سال، و یا میلیاردها سال، شواهدى که این حقیقت را ثابت مى کند و نشان مى دهد یکى از معانى «یوم» همان «دوران» است فراوان مى باشد از جمله:
الف ـ در قرآنصدها بار کلمه «یوم» و «ایّام» به کار رفته است، و در بسیارى از موارد به معنى شبانه روز معمول نیست، مثلاً تعبیر از عالم رستاخیز، به «یوم القیامه» نشان مى دهد که مجموعه رستاخیز که دورانى است بسیار طولانى به عنوان «روز قیامت» شمرده شده است.
از پاره اى از آیات قرآناستفاده مى شود که روز رستاخیز و محاسبه اعمال مردم، پنجاه هزار سال طول مى کشد.(2)
ب ـ در متن کتب لغت نیز مى خوانیم که «یوم» گاهى به مقدار زمان میان طلوع و غروب آفتاب گفته مى شود و گاهى به مدتى از زمان، هر مقدار بوده باشد. (3)
ج ـ در روایات و سخنان پیشوایان دینى نیز کلمه «یوم» به معنى دوران بسیار آمده است، امیر مومنان على(علیه السلام) در «نهج البلاغه» مى فرماید: «الدَّهْرُ یَوْمانِ یَوْمٌ لَکَ وَ یَوْمٌ عَلَیْکَ»؛ (دنیا براى تو دو روز است، روزى به سود تو است و روزى به زیان تو). (4)
در تفسیر«برهان» ذیل همین آیهاز تفسیر«على بن ابراهیم» نیز مى خوانیم که امام فرمود: «فِى سِتَّهِ اَیّام یَعْنِى فِى سِتَّهِ اَوْقات»؛ (شش روز، یعنى شش وقت و دوران). (5)
د ـ در گفتگوهاى روزمره و اشعار شعرا در زبان هاى مختلف کلمه «یوم» و معادل آن نیز، به معنى دوران زیاد دیده مى شود، مثلاً مى گوئیم: کره زمین یک روز گداخته و سوزان بود و روز دیگر سرد شد و آثار حیات در آن آشکار گردید، در حالى که دوران گداختگى زمین به میلیاردها سال بالغ مى شود.
یا این که مى گوئیم: یک روز «بنى امیه» خلافت اسلامرا غصب کردند، و روز دیگر «بنى عباس»، در حالى که دوران خلافت هر یک، بر ده ها سال بالغ مى گردد.
شعر ظریف و پر معنائى از «کلیم کاشانى» داریم که شاهد روشنى براى بحث ما است آنجا که مى گوید:
بد نامى حیات دو روزى نبود بیش *** آن هم کلیم با تو بگویم چسان گذشت
یک روز صرف بستن دل شد به این و آن *** روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت
از مجموع بحث فوق چنین نتیجه مى گیریم که: خداوند مجموعه زمین و آسمان را در شش دوران متوالى آفریده است، هر چند این دوران ها گاهى به میلیون ها یا میلیاردها سال بالغ شده است و علم امروز هیچ گونه مطلبى را که مخالف این موضوع باشد بیان نکرده است.
این دوران هاى ششگانه احتمالاً به ترتیب ذیل بوده است:
1 ـ روزى که همه جهان به صورت توده گازى شکلى بود که با گردش به دور خود از هم جدا گردید و کرات را تشکیل داد.
2 ـ این کرات تدریجاً به صورت توده مذاب و نورانى و یا سرد و قابل سکونت در آمدند.
3 ـ روز دیگر منظومه شمسى تشکیل یافت و زمین از خورشید جدا شد.
4 ـ روز دیگر زمین سرد و آماده حیات گردید.
5 ـ سپس گیاهان و درختان در زمین آشکار شدند.
6 ـ سرانجام حیوانات و انسان در روى زمین ظاهر گشتند. (6)

*********

پی نوشت:
(1). سوره اعراف، آیه 54. یونس، آیه 3. هود، آیه 7. فرقان، آیه 59. سجده، آیه 4. ق، آیه 38. حدید، آیه 4.

(2). سوره معارج، آیه 4.

(3). «راغب» در «مفردات» مى‏ گويد: «الْيَوْمُ يُعَبَّرُ بِهِ عَنْ وَقْتِ طُلُوعِ الشَّمْسِ إِلى‏ غُرُوبِها وَ قَدْ يُعَبَّرُ بِهِ عَنْ مُدَّةٍ مِنَ الزَّمانِ أَىَّ مُدَّةٍ كانَتْ».

(4). «شرح نهج البلاغه» ابن ابى الحديد، جلد 18، صفحه 10 و جلد 19، صفحه 364، كتابخانه آية اللَّه مرعشى نجفى، قم، 1404 ه ق؛ «بحار الانوار»، جلد 33، صفحه 498، جلد 70، صفحه 81، جلد 74، صفحه 422، و جلد 75، صفحه 13 و …؛ «تحف العقول»، صفحات 95 و 207، انتشارات جامعه مدرسين، 1404 ه ق؛ «نهج البلاغه»، نامه 72، و كلمات قصار، جمله 396.

(5). تفسير «قمى»، جلد 1، صفحه 236، و جلد 2، صفحه 350، دارالكتاب، قم، 1404 ه ق؛ «بحار الانوار»، جلد 54، صفحه 73؛ تفسير «صافى»، جلد 2، صفحه 203، مكتبة الصدر تهران، طبع دوم، 1416 ه ق؛ «نور الثقلين»، جلد 2، صفحه 38، مؤسسه اسماعيليان قم، طبع چهارم، 1412 ه ق.

(6). گردآوري از کتاب: تفسیر نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازي، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و دوم، ج 6، ص 247.

حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی با صدور پیامی حادثه تلخ و دلخراش جان باختن کارکنان کشتی نفت‌کش را تسلیت گفتند.
…
متن پیام رهبر معظم انقلاب سلامی به شرح زیر است:

بسمه‌تعالی
حادثه‌ی تلخ و دلخراش جان باختن کارکنان کشتی نفت‌کش بر اثر آتش‌سوزی و غرق را، که حقاً مصیبت‌بار و تأثرانگیز است به خانواده‌های عزادار و بازماندگان آن عزیزان صمیمانه تسلیت عرض میکنم و تسلی و آرامش دلهای غمگین آنان را از خداوند متعال مسألت مینمایم. آن عزیزان در راه انجام وظیفه و خدمت به کشورِ خود جان باخته‌اند و این افتخار بزرگی است که شاید بتواند سنگینی بار این غم را کاهش دهد و دلهای مصیبت‌دیدگان را آرامش بخشد. از خداوند متعال رحمت و مغفرت بر آنان و صبر و اجر برای بازماندگان مسألت میکنم.

سید علی خامنه‌ای
24 دیماه 1396

میدونی ضرب المثل «سرش بره قولش نمیره» ازکجااومده؟؟

روی دستش “پسرش” رفت
ولی “قولش نه”
نیزه ها تا “جگرش” رفت
ولی “قولش نه”
این چه خورشید غریبی است که با حالِ نزار پای “نعش قمرش” رفت
ولی “قولش نه”
شیر مردی که در آن واقعه “هفتاد و دو” بار دست غم بر “کمرش” رفت
ولی “قولش نه”
هر کجا می نگری “نام حسین است و حسین” ای دمش گرم “سرش” رفت
ولی “قولش نه”

«صلے الله علیک یا اباعبدالله »

آیا اعمال انسان خودشان حاضر می‌شوند یا کسی آن‌ها را حاضر می‌سازد؟

پرسش: بر اساس آیه ۴۹ سوره کهف در روز قیامت هر کسی اعمال خود را حاضر می‌یابد. آیا اعمال انسان خودشان حاضر می‌شوند یا کسی آن‌ها را حاضر می‌سازد؟

پاسخ: در قیامت اعمال انسان‌ها مجسم می‌شوند و اعمال هر کسی همیشه همراه و ملازم با اوست، بنابراین هر انسانی در آن روز اعمال خود را حاضر می‌یابد: «وَ وَجَدُوا۟ مَا عَمِلُوا۟ حَاضِرًا» (کهف ۴۹)

در آیه ۳۰ سوره آل عمران، از حاضر شدن اعمال خوب و بد انسان‌ها در قیامت با صیغه اسم مفعول و به صورت “مُحضَراً” یاد شده که نشان می‌دهد اعمال انسان‌ها خودشان حاضر نمی‌شوند بلکه احضار می‌شوند و کسی آن‌ها را حاضر می‌سازد: «يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَ مَا عَمِلَتْ مِن سُوٓءٍ».

اما پاسخ این پرسش که چه کسی اعمال انسان را حاضر می‌سازد؟ در آیه ۱۴ سوره تکویر داده شده است و بر اساس آن هر انسانی خودش اعمال خویش را حاضر می‌سازد: «عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّآ أَحْضَرَتْ»

هر انسانی نسبت به نفس و اعمال خود بصیرت کامل دارد: بَلِ ٱلْإِنسَٰنُ عَلَیٰ نَفْسِهِۦبَصِيرَةٌ (قیامت ۱۴) و در روز قیامت خودش نامه اعمال خود را می‌خواند و به حساب خود رسیدگی می‌کند و خودش برای حسابرسی از خود کافی است: ٱقْرَأْ كِتَٰبَكَ كَفَیٰ بِنَفْسِكَ ٱلْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا (اسراء ۱۴) گرچه خدای سبحان و فرشتگان نیز از او حسابرسی می‌کنند.

اثر شش « میم » در تربیت کودک

روان شناسان اثر شش « میم » را در تربیت کودک با توجه به نیازهای روانی اش موثر می دانند:

اول: تو محبوبی
دوم: تو محترمی
سوم: تو میتوانی
چهارم: تو مهمی
پنجم: تو مفیدی
ششم: تو میفهمی

اگر ما در رفتار و گفتارمان این 6«میم» را به فرزندان مان انتقال دهیم «میم هفتم» که “موفقیت” است،خود به خود خواهد آمد، یعنی باتری روانی انرژی دهنده فرد شارژ خواهد شد.
در آن صورت این کودک در تحصیل و زندگی و کار و… موفق خواهد شد.