از پنجره روزگار به درخت عمر که مینگرم / خوش تر از یاد خداوند ثمری نیست . . .
.
.
.
خدایا مرا به خاطر گناهانی که در طول روز

با هزاران قدرت عقل توجیهشان می‌کنم ببخش . . .
.
.
.
خدایا برمن مهر کردن را عطا کن / مهر و محبت خود رحمتت را عطا کن

خدایا مرگ را خود خواهم آموخت / بر من زیستن در خانه ات را عطا کن . . .
.
.
.
صحبتی شد که خدا باب نجاتی بفرست

تلخی ذائقه را شاخه نباتی بفرست…

می‏رسد با علم سبز، امامت بر دوش

از چه خاموش نشستی صلواتی بفرست . . .

.
.
.

خدایادستم به آسمانت نمی رسد

 

اما تو که دستت به زمین می رسد“بلندم کن “
.
.
.
ما که از ترس خدا او را عبادت می کنیم / بر تعصب های خود یک عمر عادت می کنیم

هر نمازی با خودش تجدید بیعت کرده و / ساعتی دیگر به او راحت خیانت می کنیم

ما که مغروریم ازاینکه مسلمان زاده ایم / با طلبکاری ، تقاضای شفاعت می کنیم
.
.
.
خدایا به من تلاش در شکست، صبر درنومیدی، رفتن بی همراه

فداکاری در سکوت،خدمت بی نان، مناعت بی غرور، عشق بی هوس و

دوست داشتن بی آنکه دوست بداند روزی کن
.
.
.
چه زیبا خالقی دارم

چه بخشنده خدای عاشقی دارم

که میخواند مرا، با آنکه میداند گنه کارم . . .
.
.
.
خدا مطلق است ، بی جهت است. این تویی که در برابر او جهت می گیری

(شریعتی)
.
.
.
گفتم خدایا همنشینم باش گفت: من مونس کسانی هستم که مرا یاد کنند!

گفتم چه آسان به دست می آیی؟!

گفت: پس آسان از دستم نده!
.
.
.
خدا را شکر از آنچه به ما دادی و آنچه به ما ندادی مصلحت دانستی

سپاس آفریدگار که بزرگترین وداناترین ومهربانترین هستی

بنده شکرگزار خودت را در غربت هم تنها نمی گذاری . . .
.
.
.
همه‌کس کشیده محمل به جنابِ کبریایت

من و خجلتِ سجودی که نکرده‌ام برایت

نه به سنگش آزمودم، نه به خاکِ ره بسودم

به کجا برم سری را که نکرده‌ام فدایت؟
.
.
.
پروردگارا

به من آرامش ده تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم

و دلیری ده تا تغییر دهم آنچه را که می توانم تغییر دهم

بینش ده تا تفاوت ایندو را دریابم

مرا فهم ده تا متوقع نباشم دنیا و مردم آن مطابق میل من رفتارکنند . . .
.
.
.
خدایا

خدایاچگونه تورابخوانم درحالی که من، من هستم

(بااین همه گناه ومعصیت)

و چگونه از رحمت تو نا امید شوم درحالی که تو ، تو هستی

(باآن همه لطف ورحمت)
.
.
.
خدایا !

سنگین آمده ام و با کوله باری از گناه ، سبک بازم گردان !

خدایا !

سبک آمده ام و با دستهایی تهی ، سنگین بازم گردان!
.
.
.
گرفته غم گریبانم خدایا / من از این غم گریزانم خدایا

یکی در دل برای من نمانده / چرا امشب پریشانم خدایا

برای که بنالم من ز سینه / دل پر خون که خواهانم خدایا

قلم با دل در این دفتر نویسم / شدند تنها رفیقانم خدایا . . .
.
.
.
خدایا

به هر که میوه سنگین عشق می‌دهی

شاخه وجودش را میشکنی

تو خود مرهم شاخه شکسته ما باش . . .
.
.
.
خدایا نماز عشق بر پا کردم ، استجابت کردنش از تو

شب و روزم به درگاهت دعا کردم، قبول طاعتش از تو

خدایا دیوانه گشتم چو مجنونت ، لیلی گشتنش از تو

ببارد قطرهای اشک از چشمان دلم ، دریا کردنش از تو . . .
.
.
.
خدایا یک دل پررازجویم

خدایا صبح یک آغازجویم

خدایا خسته ام از بال بی پر

خدایابال یک پرواز جویم . . .
.
.
.
خدایا رها کن زدنیا مرا / که دنیا بود خار و ماخولیا

الها تو جامی بده تشنه ام / زاحوال دنیا سرگشته ام

خدایا کریمی و رحمان توئی / الهی انیسی و احسان توئی