باسمه تعالی

 یکی از مهمترین عقاید شیعه به نام «رجعت» است که در گذر ایام گرد غفلت و نسیان برآن نشسته و به سبب بعضی عوامل- آنچنان که لازم بود مورد عنایت قرار نگرفته است. هدف از نگاشتن این رساله اثبات رجعت با استفاده از آیات و روایاتی است که در این باب وارد شده ، و چرایی و فلسفه آن می باشد، رجعت در بین شیعه عبارتست از اعتقاد به اینکه ائمه علیهما السلام و خوبان خوب و بدان بد، پس از مرگ دوباره به دنیا باز می گردند تا خوبان شاهد برپایی عدل و داد و بدان گرفتار بخشی از عذاب الهی شوند. رجعت به صورت جسمانی است نهمثالی  پس تناسخ نیست. با مطالعه وسیعی می توان پذیرفت که تعداد زیادی از آیات قرآن کریم، به مسئله رجعت ائمه اطهار علیه السلام و پیامبران و صلحا اشاره دارند. از سوی دیگر، می توان کلام بسیار متین و پر مغز و سنجیده معصومان علیهم السلام را در قالب روایات و احادیث مشاهده کرد که جوابی دندان شکن به شبهات منکران رجعت است. علمای دین نیز از این مسئله غفلت نورزیده اند و به دلیل احساس خطر شبهات منکران، دست به خلق آثار ارزشمندی در این زمینه زده اند که این آثار در وقایع تاریخی از جمله جنگ ها از بین رفته است.

در این تحقیق سعی شده است که با مراجعه به آیات و احادیث متواتر این باب و یا مراجعه به کتب تفسیری علمای بزرگ به اثبات این امر اعتقادی بپردازیم.

واژگان کلیدی: معاد، معاد جسمانی، رجعت، تناسخ