چرا حضرت زینب(سلام الله علیها) در مجلس یزید سخنرانی کرد؟

حضرت زینب (سلام الله علیها) در مجلس یزید صحنه ها و مناظری را دید و از یزید سخنانی را شنید،

که در میان اعمال کینه توزانه ای او از شدیدترین انواع اهانت و توهین به مقدسات و قبیح ترین

اشکال استهزاء و مسخره نمودن اعتقادات دینی و زشت ترین مظاهر پستی و لئامت به شمار می

رفت. صحنه ها و سخنانی که در پرده از شرک و کفر و نفاق یزید برمی داشت و او را منکر مهمترین

اعتقادات اسلامی معرفی می کرد. علاوه برآن یزید- لعنة الله علیه- جنایت بزرگی مرتکب شده و

سرمقدس اباعبدالله الحسین(علیه السلام) را در مقابل خود گذاشت و در حالی که شراب می خورد

باعصایی شروع به ضربه زدن به لبها و دندان های آن حضرت کرد!!

با این وضع، آیا برای حضرت زینب(سلام الله علیها) صحیح و جایز است که سکوت کند؟ آن هم در

حالی که او دختر صاحب شریعت اسلام، پیامبر مقدس و سرور و مولای ما حضرت محمد(صل الله

علیه و آله وسلم) است؟ چگونه سکوت کند…در حالی که او می داند که می تواند آن ادعاهای

موهوم را باطل کرده و آن اباطیل را از بین ببرد، چرا که او مسلح به سلاح نطق گویا و دندان شکن و

دلیل قاطع و قدرت بیان و استدلال است؟

شاید هم تکلیف شرعی ایجاب می کرد که آن حضرت پرده از حقایق پنهان از نظر حاضران در آن

مجلس هولناک بردارد، چرا که آن مجلس پر از شخصیت های سیاسی و نظامی و طبقات مختلف

مردم بود و یزید(لعنة الله ) برای ورود به آن مجلس اذن عمومی صادر کرده بود و این کاملا طبیعی

است، که آن جا و اطراف آن مکان موج بزند از مردمانی که تبلیغات مسموم بنی امیه آنان راچنان

فریفته و انواع پرده ها و حجاب ها را به مقابل چشمانشان کشیده بود،که چهل سال تمام و در طول

ایام حکومت معاویه بن ابوسفیان بر آن بلاد، حق را از باطل تشخیص نمی دادند.وسبب پیروزی و

غلبه ی حکومت برگروهی که دستگاه تبلیغات بنی امیه آنان را به صورت واژگون و دگرگون معرفی

کرده بود، نشانه های شادی و سرور از چهره هایشان هویدا بود.وشامیان برای مشاهده ی قافله ی

اسیرانی که بعد از پیروزی ها و فتوحات یزید به دمشق آورده شده بودند، در آن جا ایستاده بودند.با

این اوضاع، آیا شایسته نبود که نوه ی رسول خدا(صل الله علیه وآله وسلم) حضرت زینب(سلام الله

علیها) این فرصت را مغتنم بشمارد و با به خطر انداختن زندگی خود در راه خدا غبارازروی حق و

حقیقت کنار بزند و باطل را با صراحت و وضوح تمام معرفی نماید؟

هرچند شان او اجل و قدر و ارزش او بالاتر از آن بود که در چنین مجلس آلوده ای که شایسته ی

مقام او نبود خطبه ای ایراد کند، چرا که او بانوی زنان پرده نشین و با حجاب بود. اما ضرورت برای آن

حضرت ایجاب می کرد که آن دل هایی را که در غفلت و آسایش زندگی کرده اند، بیدار کند و زندگی

را برقلب هایی که بر اثر شهوت مرده و در انواع فسق و فجور فرو رفته بودند و از فطرت خویش

منحرف شده بودند، برگرداند، بنابراین حضرت بر این امر صبر کرد و موعظه و نصیحت هیچ موعظه گر و

نصیحت گویی را نپذیرفت.

منبع:«زندگانی حضرت زینب کبری(س) از ولادت تا شهادت- مولف: آیت الله سید محمد کاظم قزوینی-

ص269.»